بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر صفات مرفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در پنج ژنوتیپ ماش (Vigna radiate L)

 تنش خشکی یکی از عوامل مهم و اثر­گذار بر عملکرد و شرایط زندگی اکثر گیاهان زراعی از جمله ماش می ­باشد. لذا بررسی صفات مرتبط با تحمل به خشکی می ­تواند به شناسایی و انتخاب ارقام متحمل ­تر کمک نماید. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، با سه سطح آبیاری40، 60  و 80 درصد ظرفیت زراعی و پنج رقم و لاین ماش ازبکستانی، پرتو، هندی، لاین A 73-726 و B 73-726 در محیط کشت گلخانه اجرا شد. نتایج نشان داد که خشکی اثر معنی­ داری در سطح احتمال یک درصد بر تعداد غلاف در بوته، وزن بوته، تعداد شاخه اصلی، سطح برگ، وزن خشک ریشه و قطر ریشه داشت. با افزایش شدت خشکی از میزان سرعت فتوسنتز، سرعت تعرق، عملکرد کوانتومی فتوشیمیایی، محتوای نسبی آب برگ، کاروتنوئید، کلروفیل a و b، مجموع کلروفیل برگ و نسبت کروفیل a به b کاسته ­شد، در ­حالی­ که میزان پرولین برگ به میزان قابل توجهی افزایش یافت (p≤0.01). هم چنین در این صفات در بین ارقام نیز تفاوت معنی­ داری وجود داشت، لاین a 73-726 از میزان سرعت فتوسنتز، محتوای نسبی آب برگ، کاروتنوئید، پرولین، کلروفیل a و b، مجموع کلروفیل برگ و نسبت کلروفیل a به b بالاتری نسبت به سایر ارقام و لاین های مورد بررسی در این آزمایش برخوردار بود.